Manastir Dragović je smješten na brežuljku iznad rijeke Cetine nedaleko od mjesta Vrlike. Sadašnja zgrada manastira je treća po redu smještena na trećoj lokaciji. Srbi iz Bosne koji su bježali od Turaka na područja oko rijeke Cetine, prvi su manastir sagradili 1395. godine. Vikentije Stojisavljević, iguman manastira Dragović počeo je graditi novi manastir na mjestu zvanom “Vinogradi” 1777. godine. Gradnja se nastavila i 1846. godine za vrijeme igumana Jeroteja Kovačevića a završena je i posvećena 1867. godine. Tokom 1959. godine kada je napravljeno umjetno jezero za hidroelektranu Peruća, manastir je premješten na brežuljak nedaleko od stare utvrde zvane “Gradina”.
Manastir Dragović je često bio rušen od Turaka. U svojoj dugoj istoriji, orobili su ga i srušili šest puta do 1699. godine – Karlovačko primirje. 1585. godine pet kaluđera iz manastira Dragović su pobjegli u Mađarsku gdje su osnovali manastir Grabovac. Godine 1619. deset kaluđera iz manastira se pridružilo svojim kolegama u Grabovcu i sa sobom ponijeli mnogo skupocjenih stvari iz manastira. Nakon tog vremena, manastir je bio napušten više od 70 godina kada ga je episkop Nikodim Busović 1694. godine obnovio. Manastir je imao bogatu riznicu od koje su ostali neki predmeti. Jedan dio rukopisa datiranih od 16. do 18. st. kao i rijetke štampane knjige na grčkom, latinskom, talijanskom ruskom i srpskom jeziku ostale su u manastirskoj biblioteci.

Ikonostas iz 17. i s početka 18. vijeka. Oltarske ikone: Arhanđel Mihajlo, Bogorodica i Isus Hrist, Hrist i sveti Jovan Krstitelj kao i tri ikone na oltaru su posrebrene u Veneciji 1775. godine.  Postoje i ikone rezbarene u drvetu iz 18. vijeka i nekoliko slikanih ikona iz 19. vijeka.
Određeni broj rijetkih antiminsa (među njima i onaj H. Zefarovića iz 1752. godine) se čuvalo u manastirskoj riznici. Tu je i velik broj sakralnih metalnih predmeta rađenih uglavnom u srebru granulacijom i filigranom iz 18. vijeka.
Dio relikvija sv. Georgija, srpskog prosvjetitelja i arhiepiskopa koji je pripadao svetoj porodici Nemanjića, čuvale su se u manastirskoj crkvi.
Ljudi iz regije oko rijeke Cetine sjećaju se velikog broja poštovanih igumana i kaluđera koje je manastir Dragović imao tokom svoje duge istorije. Dositej Obradović, iguman iz Hopova, živio je u manastiru kao i Nikodim Milaš, čuveni kanonski interpretator i naučnik koji je postao kaluđer u ovom manastiru.
Danas  je manastir Dragović pust, bez monaha i sa neizvjesnom sudbinom kao i narod koji je ovoj svetinji pripadao i koju je iskreno poštovao.
Više informacija o manastiru možete naći na internet stranici www.eparhija-dalmatinska.hr

Prikaži verziju za ispis