Život svetog Save, koji je krajem 13. vijeka napisao hilandarski monah Teodosije je djelo primjera srednjevjekovnog realizma. Ove riječi su bile pisane na stubu mramornom na Kosovu… glasi naslov teksta koji se nalazi na mramornom stubu koji je postavio početkom XV vijeka despot Stefan Lazarević svome ocu i poginulim srpskim ratnicima u Kosovskom boju. Despot Stefan Lazarević bavio se i poezijom; njegovo Slovo ljubve spada u vrlo poznate spise naše stare književnosti.
Za himnu Bože Pravde uzeta je završna pjesma iz Markove sablje koja je izvedena za njegovo punoljetstvo. A sadašnji grb nastao je na osnovu opsežne literature i Titelbahovih crteža.

Teodosije: Život Svetog Save
Zbog srednjovjekovnog realizma koji nosi karakteristiku ovog djela, sveti Sava nije manje svetac, on je samo pristupačniji, bliži čovjeku, koji može da suosjeća sa njime i da slijedi njegov primjer. Teodosije je stvorio široku pripovjedačku reku i jarkim bojama slikao vrijeme, ljude i njihove odnose. To je jedna dinamična freskoslika Srbije 13. vijeka. Njegovo djelo je prvi srpski roman.

Despot Stefan Lazarević: Reči sa stuba na Kosovu
Pavle Šafarik je prvi skrenuo pažnju na ovaj tekst, koji se nalazio u jednoj rukopisnoj knjizi u Karlovačkoj biblioteci. Poslije toga mnogi istraživači su mu posvećivali značajnu pažnju. Ilarion Ruvarac je iz njega koristio podatke o vremenu Kosovske bitke. Ovaj jedini prepis teksta sa mramornog stuba sačuvan je do danas u Patrijaršijskoj biblioteci br. 167. za koji je Đorđe Sp. Radojičić utvrdio, prema vodenim znacima, da je nastao između 1573-1588. godine.  Većina istraživača smatra da je tekst sastavio Despot Stefan.

Despot Stefan Lazarević: Slovo ljubve
"Slovo ljubve“ je nastalo između 1404. i 1409. godine, jedno je od najljepših i najdiskretnijih poetskih djela na srpskom jeziku. Ta himna ljubavi nastala je kad je vrijeme vazalstva prošlo, ali se događao drugo zlo koje ne prolazi u srpskoj istoriji. Tešku duševnu ranu mu je zadao rođeni brat Vuk, koji se udružio s "polumjesecom" ne bi li mu preoteo vladarsko žezlo. Da bi izbjegao bratoubilački rat, Stefan je podijelio zemlju s neprijateljem iste krvi, koji je nedugo potom stradao od turske ruke zbog šurovanja s Mlečanima.

Himna: Bože pravde
Pod utjecajem Zmajeve Narodne himne iz 1865, koja počinje sa “Bože pravde, braniču stvorenja” i Jovan Đorđević je odu iz Markove sablje počeo sa “Bože pravde”, a Zmaj je apelativ na Boga preuzeo iz austro-habsburške himne “Gott erhalte” (Bože hrani/cara/) pretvorivši ga u “Boga pravde”. Knez Milan je na proglasu Kneževine Srbije u Kraljevinu 22. februara 1882. u Narodnom pozorištu za himnu je uzeta završna pjesma iz Markove sablje koja je izvedena za njegovo punoljetstvo. Tekst je nešto izmijenjen: Jovan Đorđević je izbacio drugu strofu i dodao još tri, knez je postao kralj, melodija je ostala bez promjena i tako je nastala himna Bože pravde